I fleire veker har den lutfattige studenten Raskolnikov lege åleine i det vesle, skitne rommet sitt og konstruert ein teori: Verda er full av fattige, fortvilte undermenneske som vandrar rundt med bøygd hovud og let seg kue. For så nedrig er mennesket, at det venner seg til alt. Berre nokre få utvalde overmenneske er i stand til å tenke nytt. Og dei har rett til å bryte lova. Raskolnikov set seg føre å finne ut av kva gruppe han høyrer til.
Med ei øks på innsida av frakken går han til ei pantelånarske som skor seg på andre folk si naud. Om han klarer å drepe henne, vil han ikkje då fri samfunnet for eit skadedyr? Han kan ta pengane hennar, få råd til å ete og drikke igjen, halde fram med studia og bli noko stort, noko større enn seg sjølv. Eller er ikkje straffa til å unngå? Vil anger, skuld og tvil ete han opp innanfrå?
Brotsverk og straff
I Raskolnikov, basert på romanen Brotsverk og straff av Fjodor Dostojevskij, blir vi dregne inn i det mørke tankespinnet til Raskolnikov. Det er ei forteljing om kor gale det kan gå når eit ungt, pressa menneske isolerer seg med ideane sine. Men sjølv om Raskolnikov skuvar alle frå seg, er det stadig nokon som kjem og prikkar han på skuldra.
Den russiske forfattaren Dostojevskij fornya romansjangeren med sin særeigne kombinasjon av djup psykologisk innsikt, religiøs og moralsk argumentasjon og krasse sosiale skildringar. Frå 1890-talet påverka han europeisk og nordisk litteratur. Mellom dei norske forfattarane som blei inspirerte av han, var Knut Hamsun og Olav Duun.