Bakgrunnsartikkel

Jonas Corell Petersen - leitar mellom teksten og det rare

Danske Jonas Corell Petersen er ikkje ein regissør som likar å gi publikum streite realistiske framsyningar med ferdigtygde bodskapar, men han inviterer gjerne til å bli med på leiken.

Skrive av
Åsne Dahl Torp
Åsne Dahl Torp
Informasjonskonsulent

I Vinterreise av nobelprisvinnaren Elfriede Jelinek møter publikum ein havarert luftballong. Regissør Jonas Corell Petersen har i lag med scenograf Ida Grimsgaard skapt eit frosent vinterlandskap der menneske vandrar rundt kledde i pelskåper. Assosiasjonane kan kjapt gå til den heroiske polfararen, humanitærarbeidaren og nobelprisvinnaren Fridtjof Nansen. Men det er ingenting heroisk ved menneska som stavrar rundt i isaudna på scenen. Dei snublar, surrar, fell og klomsar. Dei verkar rett og slett ikkje heilt på plass.

Forutan å ha studert regi ved Kunsthøgskolen i Oslo, har Corell Petersen studert teatervitskap, kunsthistorie og filosofi ved Københavns Universitet. Han nyttar ofte denne bakgrunnen til å sette saman originale tekstcollagar og filosofiske betraktningar om kvarandre. Han ønskjer å stille store filosofiske spørsmål, men utan gravalvoret.

Frå framsyninga BANK, 2011, ved Rogaland Teater. Framsyninga blei arbeidd fram i dei gamle lokala til Noregs Bank, der også det berømde NOKAS-ranet gjekk føre seg. Teksten var av Elfriede Jelinek. Foto: Emile Ashley.

Frå Cosi fan Tutte, Den Norske Opera og Ballett, 2016. Foto: Christian Friedlander/Den Norske Opera & Ballett.

Han har også sett opp teaterframsyningar i det store utland, men også ved Den Norske Opera og Ballett her heime.

Som husregissør ved Nationaltheatret arbeidde han fram fleire av framsyningane i lag med skodespelarane.

Baby av Kirsten Thorup på Nationaltheatret, 2013. Foto: Gisle Bjørneby.
Baby av Kirsten Thorup på Nationaltheatret, 2013. Foto: Gisle Bjørneby.
Vi tygger på tidens knokler, av Jonas Corell Petersen på Nationaltheatret, 2015. Framsyninga er også sett opp ved Staatstheater Cottbus i Tyskland. Foto: Marte Garmann.
Vi tygger på tidens knokler, av Jonas Corell Petersen på Nationaltheatret, 2015. Framsyninga er også sett opp ved Staatstheater Cottbus i Tyskland. Foto: Marte Garmann.
Øy av Jonas Corell Petersen på Nationaltheatret, 2016. Foto: Øyvind Eide.
Øy av Jonas Corell Petersen på Nationaltheatret, 2016. Foto: Øyvind Eide.
Arbeidstittel: Savnet fellesskap av Jonas Corell Petersen på Nationaltheatret, 2018. Foto: Øyvind Eide.
Arbeidstittel: Savnet fellesskap av Jonas Corell Petersen på Nationaltheatret, 2018. Foto: Øyvind Eide.

Frå Røvarane av Friedrich Shilller (2014) på Scene 2. Foto: Dag Jenssen.

Det er mellom linjene i absurde og ofte komiske innblikk i kvardagsliv at publikum sjølve må finne sin eigen bodskap. Tema som går igjen hos Corell Petersen er kven vi er, kor vi er på veg, og kva vi skal der. Meininga ligg gjerne i sjølve spørsmålet, ikkje i svara.

Men kva er det med desse karakterane som ter seg så underleg? Kanskje er det nett her noko av det attkjennelege i Corell Petersens arbeid ligg? At vi kjenner oss igjen i karakterane han framstiller når dei er... ja, dumme? For vi menneske gjer jo veldig mykje dumt og rart når vi tenkjer etter. Men vi prøver alle, så godt vi kan, å finne ut kven vi er, finne vår plass, prøve å høyre til. Og i bakgrunnen syng døden.

Sist oppdatert: 25. november 2021.